ARCHITEKTURA MUROWANA
spis treści: 1) Skalbmierz – kościół parafialny p.w. Św. Jana Chrzciciela, wzniesiony w XV wieku, z zachowaniem pozostałości romańskich z XII/XIII wieku. Są nimi dwie wieże i część prezbiterium. Stalle barokowe z XVIII wieku.
Skalbmierz – kościół parafialny p.w. Św. Jana Chrzciciela, wzniesiony w XV wieku, z zachowaniem pozostałości romańskich z XII/XIII wieku. Są nimi dwie wieże i część prezbiterium. Stalle barokowe z XVIII wieku.
Kościół parafialny pw. św. Jana Chrzciciela – wzniesiony w końcu XII lub na początku XIII wieku, na pewno przed 1217 rokiem, gdyż w tym roku dokumenty wspominają Gubertusa Prepozyta Skalbmierskiego. Kościół był przebudowany i inkastelowany w 1235 roku przez Konrada I mazowieckiego. Obecny kościół został wzniesiony w XV wieku, z zachowaniem pozostałości romańskich. Kronikarz Jan Długosz wspomina, że na miejscu dawnego kościoła, zniszczonego skutkiem wiek, za jego czasów. Z ofiar złożonych przez wiernych oraz biskupów krakowskich, powstał wspaniały, nowy, murowany kościół. Budowany w dwóch fazach: nawy w I poł. XV wieku, a pod koniec XV wieku – prezbiterium. Jest to kościół gotycki, orientowany (wschód – zachód), murowany z kamienia, nietynkowany. Pozostałością pierwotnego romańskiego kościoła z przełomu XII i XIII wieku są: dwie wieże, zachodnia część prezbiterium i dolna część południowej ściany prezbiterium. Nawa główna z nawami bocznymi stanowią kwadrat. W każdej nawie są trzy przęsła. Prezbiterium równej szerokości z nawą główną. Od strony północnej i południowej wznoszą się dwie wieże czworoboczne i czterokondygnacyjne, nieco podwyższone w II poł. XIX wieku z neogotyckim hełmami. Portale: z kruchty północnej do nawy bocznej gotycki z I poł. wieku XV, ostrołukowy, o szerokich, bogato profilowanych ościeżach; z prezbiterium do zakrystii portal wczesnobarokowy z 1 połowy XVII wieku, marmurowy prostokątny. Na ścianach prezbiterium znajdują się napisy łacińskie, nazwiska i data 1556. Główny ołtarz pochodzi z 1908 roku i został wykonany na wzór dawnego z 1626 roku spalonego w 1906 roku. Wystrój kościoła głównie barokowy z XVII, XVIII wieku. Zachowane epitafia z XV-XX wieku. W kościele znajduje się obraz pędzla Jakuba Jordaensa (1593-1678) ze szkoły flamandzkiej – "Pokłon Trzech Króli"
Opatowiec – kościół p.w. Św. Jakuba, gotycki, podominikański, przekształcony w XVIII w.
Fot. Jarosław Kubalski Parafia powstała prawdopodobnie na przełomie XI i XII w., jest odnotowana w wykazach świętopietrza z 1326 r. W 1283 r. założono klasztor dominikanów, który skasowano w 1819 r. Pierwszy kościół parafialny p.w. św. Szymona i św. Judy, od 1610 r. p.w. św. Jakuba Apostoła stał nad brzegiem Wisły, skutkiem wylewów rzeki uległ zniszczeniu, został rozebrany zapewne w XIX w.; siedzibę parafii przeniesiono do kościoła podominikańskiego, murowanego, gotyckiego w zrębie, przebudowywanego w XVII, XIX i XX w. Kościół jest jednonawowy, z węższym i niższym prostokątnym prezbiterium, od północy znajduje się kaplica MB Różańcowej z XVII w. Po drugiej wojnie światowej prowadzono w kościele prace konserwatorskie, obecnie przeprowadza się konserwację prezbiterium i głównego ołtarza.
Kościół murowany, wzniesiony ok. 1646 roku w stylu barokowym, staraniem ks. Tomasza Lachowskiego. Znajduje się na wzniesieniu, na uboczu wsi. Orientowany (wschód-zachód), jednonawowy z prezbiterium zamkniętym absydą. Przy ścianie północnej znajduje się zakrystia. Wejście z prezbiterium do zakrystii jest przez XVII-wieczny barokowy portal z czarnego marmuru. Wystrój wnętrza kościoła wykonany jest głównie w stylu rokoko z XVIII wieku. Ołtarz główny z obrazem św. Mikołaja, są też dwa boczne ołtarze i ambona. Zachowane epitafia wewnątrz i na zewnątrz kościoła z XIX wieku. Kościół odnowiony i przebudowany w połowie XIX wieku. Od końca XIX wieku do 1934 roku zamknięty. Świątynia jest otoczona starymi drzewami posadzonymi symetrycznie wokoło, głównie są to kasztany, lipy i klony.
Kocina – kościół p.w. Św. Barbary, zbudowany w 1672 roku, barokowy.
Barokowy kościół pw. św. Barbary, wzniesiony w 1672 r. na miejscu starszego kościoła drewnianego; świątynię ufundował kanonik wiślicki Franciszek Kaliszewicz. Jest to budowla jednonawowa wzniesiona na planie prostokąta. Ołtarz główny i ołtarze boczne barokowe. W ołtarzu głównym znajduje się słynący łaskami obraz Matki Boskiej Kocińskiej. We wnętrzu świątyni zachowało się trochę wyposażenia z wcześniejszej świątyni (wzniesionej ok. 1403 r.): kamienne gotyckie antepedium ołtarzowe, późnogotycka kamienna chrzcielnica oraz Pieta.
Kazimierza Wielka – kościół p.w. Podwyższenia Krzyża Św., zbudowany w 1663 roku przez Stanisława Warszyckiego - kasztelana krakowskiego, bezstylowy.
Pierwsza wzmianka źródłowa o parafii i kościele pochodzi z 1326 r. Pierwotny kościół parafialny był drewniany. Obecny kościół murowany zbudował w 1663r. Stanisław Warszycki, kasztelan krakowski. Kościół został rozbudowany w latach 1894-1895, konsekrowany 16 IX 1895 r. przez bpa Tomasza Kulińskiego. Prezbiterium niższe i nieco węższe od nawy, ołtarz główny barokowy z obrazem Ukrzyżowania, według tradycji malowany przez Franciszka Smuglewicza. Dwa ołtarze boczne przy tęczy: w lewym obraz MB z Dzieciątkiem w srebrnej sukience, barokowy z przełomu XVII i XVIII w., w prawym obraz św. Franciszka Salezego z I. poł. XIX w. Epitafia kamienne z XVIII i XIX w. Kapitalny remont kościoła prowadzi się od 1980 r.
Bejsce – kościół p.w. Św. Mikołaja, gotycki, z XIV w., z kaplicą Firlejów z 1600 roku.
Parafia w Bejscach powstała najprawdopodobniej w XII lub na początku XIII wieku. Gotycki kościół św. Mikołaja został zbudowany prawdopodobnie w XIV wieku. Świątynia jest murowana, o jednej czteroprzęsłowej nawie oraz niższym i węższym prezbiterium. We wnętrzu - od strony południowej - znajduje się późnorenesansowa kaplica Firlejów, od strony północnej - barokowa kaplica św. Anny. Główny ołtarz jest barokowy, ołtarze boczne - neogotyckie. Na uwagę zasługuje także renenasowy nagrobek Elżbiety Firlejówny. Na ścianie wschodniej odkryto w 1959 r. fragmenty polichromii gotyckiej. Prezbiterium i kaplica Firlejów były konserwowane w latach 1966-1986.
Pałac w Bejscach - wzniesiony w 1802 roku, przez architekta Jakuba Kubickiego dla Marcina Badeniego. Jest pierwowzorem warszawskiego Belwederu.
Pałac otaczają pozostałości krajobrazowego parku z 2. połowy XIX stulecia, zaprojektowanego przez Augustyna Denizota. Obecnie w pałacu mieści się Dom Pomocy Społecznej.
Czarnocin – kościół p.w. NMP, wzniesiony ok. 1360 roku przez Ottona z Mstyczowa, gotycki.
Czarnocin - gotycki kościół parafialny pw.Wniebowzięcia Matki Boskiej. Jego dobrodziejem i fundatorem był Otto z Mszczonowa herbu Lis, kanclerz Kazimierza Wielkiego, proboszcz gnieźnieński, kantor sandomierski. Wymurowany w 1360 z kamienia kościół otrzymał wezwanie Matki Bożej. W XVI wieku świątynia przez jakiś czas pozostawała w rękach innowierców. W latach 1882-85 kościół przeszedł remont, tracąc niektóre pierwotne formy.
Sokolina – kościół p.w. Michała Archanioła, wybudowany w latach 1651 – 1660.
Wzniesiony przez księdza Matyaszkiewicza barokowy kościół był orientowany, zbudowany z kamienia i cegły. Nawa miała cztery sklepione przęsła, zakończone absydą, w której ustawiono główny ołtarz. Od strony zachodniej nawę zamykała piętrowa kruchta o charakterze niskiej wieży. Przy północno - zachodnim narożniku nawy stanęła kolista klatka schodowa, wiodąca na chór muzyczny i na kościelny strych. Ksiądz Tomasz zmarł w roku 1669 i pochowany został w krypcie „po stronie Ewangelii”. Jego następcą został ksiądz Michał Stanisław Piechowski, „który kościół, w sklepieniu znacznie zarysowany, kazał wzmocnić 9 szkarpami i 3 ankrami mury ściągnąć”. W 1. połowie XIX stulecia od południa dobudowano drugą kruchtę, a w linii ogrodzenia na wprost kruchty wybudowano (rok 1842) trójarkadową bramę-dzwonnicę.
|
Example of Category Table layout (FAQs/Languages category)
Architektura murowana
- Hits: 8648
Z uwagi na podjęte działania ochronne w walce z koronawirusem
informujemy iż od dnia 12.03.2020 r. mogą pojawić się utrudnienia związane
z bezpośrednią obsługą interesantów w Starostwie Powiatowym w Kazimierzy Wielkiej .
Wiele spraw można załatwić listownie, bądź za pośrednictwem poczty elektronicznej
(faktury, informacja publiczna) a także przy pomocy platformy internetowej e-puap.
Poniżej znajduje się link do „Jak załatwić sprawę” oraz do druków i formularzy.